مهندسی اجتماعی، احیاگر جامعه‌شناسی؛ دیدگاه جاناتان ترنر

بسیاری از جامعه‌شناسان از اواخر قرن بیستم به بعد، دست به آسیب‌شناسی رشته‌شان زدند و از وضعیت موجود جامعه‌شناسی انتقاد‌های جدی نمودند. در این میان، جاناتان ترنر فراتر از یک تحلیل آسیب‌شناسانه رفت و یک برنامه درمانی نیز برای بهبود جامعه‌شناسی پیشنهاد نمود: به‌وجود آوردن یک شاخه مهندسی در جامعه‌شناسی. از نظر ترنر، مشکل بنیادین جامعه‌شناسی ریشه در انفصال میان تئوری با پژوهش و عمل داشته که مانع از آن گردیده است تا جامعه‌شناسی یک علم انباشتی شود؛ و اگر جامعه‌شناسی نتواند یک علم انباشتی شود، نمی‌تواند هیچ تأثیر واقعی بر جهان اجتماعی داشته باشد. مهندسی اجتماعی که جوهر وجودی‌اش عبارت است از «عملِ جامعه‌شناختی» یا کنش‌ورزیِ ملهم از تئوری جامعه‌شناختی، بهترین رویکرد برای ایجاد تفاوت در عالمِ واقع و جهان اجتماعی است. رویکرد مهندسی در جامعه‌شناسی وابسته است به توسعه نظریه‌های روشن‌تر و دقیق‌تر، آزمون یا راستی‌آزمایی‌های چنین نظریه‌هایی و تمایل عمل‌کنندگان به استفاده از ایده‌های نظری هنگامی که به مشکلات مشتریان یا کارفرمایان‌شان می‌پردازند. بدین‌ترتیب، مهندسی اجتماعی می‌تواند ارتباط متقابل میان نظریه و تحقیق را اجتناب‌ناپذیر سازد و این دو را به یکدیگر و به عمل پیوند بزند. بنا به دیدگاه ترنر، امیدوارانه‌ترین راه برای ادغام مجدد نظریه با تحقیق در جامعه‌شناسی، عمل است؛ و بهترین راه برای استفاده از عملِ جامعه‌شناختی، اتخاذ رویکرد مهندسی اجتماعی توسط جامعه‌شناسان است.